باران‌های شبانه، هوای روزهای این‌جا را خوب میکند.
ن
می‌دانم این نسیم‌های خنک، روزها را خواستنی‌تر کرده یا عطر مهربانی تو که همه‌جای زمین و زمان را برداشته،
همه‌جای زندگیِ من را...
نگفته بودم من
آدمِ ایمان‌آوردن‌های بعدِ بارانم؟! ...
وَ هو الّذی ینزّل الغیث مِن بعدِ ما قنطوا و ینشرُ رَحمَته.
و اوست که بعدِ ناامیدی باران می‌باراند و...
پ ن : باشد، حواسم هست؛ شب‌ها را باید بارید که روزها خوب بشوند.
یا محمد ( صل الله عیه و آله و سلم ) جهان را به یمن قدوم تو آفریده‌اند و تو را رحمه للعالمین نام نهادند، اما
هستند کسانی که از درک این رحمت عاجزند. یا محمد؛ تو همان پیامبری هستی که
اگر کسی را قادر به هدایت نمی‌دیدی، اندوهگین می‌شدی تو همان پیامبری هستی
که از گمراهى مردم رنج مى‌برد و به ایمان آوردنشان عشق می‌ورزید ....
آری حق داری از من دلگیر باشی، بار ها با گناهانم دلت را شکسته ام ولی اینبار دل من برایت شکسته است، یا رسول الله دیروز وقتی از کوچه های مکه رد میشدید از بالای پشت بام ها روی سرمبارکت خاکروبه و خاکستر میریختند در حالی که شما در دل برایشان دعا میکردی، شما در نهایت غربت، خاکروبه ها و خاکستر ها را پاک میکردید وارد خانه هم که میشدید ام ابیها بود. که با دستان کوچکش برایتان مادری میکرد و لباسهای خاکی شما را میتکاند
بزرگی و کرامت شما درحد درک و فهم نیست و هرگز نمی فهمم چرا برای نا اهلان و دشمنانت دعا می کردی و از خدا طلب بخشش میکردی، امروز دشمنان دیروز در لباس امروز چه اهانت ها که به تو نکرده اند! آیا بازهم برای آن ها از خدا طلب بخشش می کنید؟
حرف دل من این است یا محمد ،ای رسول مهربانی دیگر قلبم تاب ندارد در برابر بی شرمی شیاطین و دشمنانت سکوت کنم!
دل می‌رود ز دســـــــــتم صـــــاحب دلان خدا را دردا که راز پنهان خواهد شـــد آشــــکارا
کشتی شکســــــتگانیم ای باد شـــرطه برخیز باشد که بازبینـــــــــــــــیم دیـدار آشنا را
ده روزه مــــــهر گردون افسانه اســت و افسون نیکی به جـای یاران فرصـــــت شمار یارا
در حلقه گل و مل خـــوش خوانـــــد دوش بلبل هات الصـــبوح هبوا یا ایها الـــــــــــسکارا
ای صاحب کرامت شــــــــــــــــکرانه سلامـــــت روزی تـــــــــفقدی کن درویـــش بی‌نوا را
آسایش دو گــیتی تفســـیر این دو حرف است با دوستان مـــــــــروت با دشمــنان مدارا
در کوی نیک نامـــــــــــــــــی ما را گذر نــــدادن گر تو نمی‌پســــــــــندی تغییر کن قضا را
آن تلخ وش که صــــــوفی ام الخــبائثش خواند اشهی لنا و احــــــــــلی من قبله العذارا
هنگام تنگدستی در عیش کوش و مــــــستی کاین کیمــیای هسـتی قارون کند گدا را
سرکش مشو که چون شمع از غیرتت بسوزد دلبر که در کـف او مــوم است سنگ خارا
خوبان پارسی گو بـــــــــــــــــخشندگان عمرند ساقی بـــده بــــــــشارت رندان پارسا را
حافظ به خود نپوشــــــــــید این خرقه می آلود ای شـــــــــــــیخ پاکدامن معذور دار ما را
پ . ن : خواجه امروز با این تفال حالمان را خوش کردی
قیصر روم برای یکی از خلفای بنی عباس ، در ضمن نامه ای نوشت :«ما در کتاب انجیل دیده ایم که هرکس از روی حقیقت سوره ای بخواند که خالی از هفت حرف باشد ، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام میکند ، و آن هفت حرف عبارتند از :«ث ، ج ، خ ،ز ، ش ، ظ ،ف» ما هر چه بررسی کردیم ، چنین سوره ای را در کتاب های تورات و زبور وانجیل نیافتیم ، آیا شما در کتاب آسمانی خود ، چنین سوره ای را دیده اید؟»
خلیفه عباسی دانشمندان را جمع کرد ، واین مساله را با آنها در میان گذاشت، آنها از جواب آن درماندند، سر انجام این سوال را از امام هادی (علیه السلام) پرسیدند آن حضرت در پاسخ فرمودند: آن سوره ، سوره «حــمد» است ، که این حروف هفتگانه در آن نیست .
پرسیدند : فلسفه ی نبودن این هفت حرف ، در این سوره چیست؟
فرمودند : حرف «ث» اشاره به «ثبور»(هلاکت) و حرف «ج» اشاره به «جحیم» (نام یکی از درکات دوزخ) و حرف «خ» اشاره به «خبیث» (ناپاک) و حرف «ز» اشاره به «زقوم» (غذای بسیار تلخ دوزخ) و حرف «ش» اشاره به «شقاوت»(بدبختی) و حرف «ظ» اشاره به «ظلمت» (تاریکی) و حرف «ف» اشاره به «آفت» است.
خلیفه ، این پاسخ را برای قیصر روم نوشت
، قیصر پس از دریافت نامه ، بسیار خوشحال شد، و به اسلام گروید، و در حالی
که مسلمان بود از دنیا رفت.
داستان های شنیدنی از چهارده معصوم (علیهم السلام) ، محمد محمدی اشتهاردی، موئسسه انتشارات نبوی
آن کسى که نداى تفرقه‌ى بین شیعه و سنى را سر میدهد و به بهانه‌ى مذهب، میخواهد وحدت ملى را به هم بزند، چه شیعه باشد و چه سنى، مزدور دشمن است؛ چه بداند، چه نداند.گاهى بعضیها مزدور دشمنند و خودشان نمیدانند
من ایرانی ام !
اهورامزدای من (الله) است،
از تبار کوروشم، ولی شاهم حسین بن علی(ع)ست،
از دیار آرشم، ولی کماندار من مسلم بن عقیل است،
امپراطوری ام هخامنشی ست، ولی جغرافیای من بین الحرمین است،
شاه عباس را دوست دارم، ولی شاه عباس من عباس بن علیست،
آری
من ایرانی ام
عاشق کاوه،
مدیون نادرشاه،
ولی پیامبرم محمدبن عبدالله(ص)ست،
زیبایی های تاریخ کشورم را دوست دارم،
ولی تمام زیبایی های دنیا را
در کلام مولایم حیدرکرار میبینم،
آری آری من یک ایرانی ام،
یک ایرانی عاشق اهل بیت
و
متنفر و دشمن با دشمنان و منکران اهل بیت.
خدا لعنت کند کسانی که
به بهانه اصالت
میخواهند مذهب ما را
برای دو روز خوشگذرانی دنیا از ما بگیرند.
من یک ایرانیه با اصالت شیعه هستم.
و
به دین و اصالت خودم افتخار میکنم...
سنجاق کرده اند
حیارا
عفت را
مهربانی را
عشق را
صفارا
ایمان را
ویک عالم چیزدیگررابه چادرت..
برای همین است...
که این چنین "سنگین وباوقار"راه میروی بانو!
پ.ن :عنـاصر گـروهِ آخـر جـدولِ تنـاوبی ... .. ... گـازهـایِ نجیب را می گـویـم! چـ ه ویـژگی هـای قـشنگی دارنـد : بی رنـگ ، بی بـو، میـل بـ ه تـرکیـب شدن نـدارنـد ...
گذشت عمر و نکردیم هیچ کار دریــغ *
نه روزگار بماند و نه روزگار دریـغ*
نکرده‌ام همهٔ عمر یک عمل حاصل *
نبوده‌ام نَفَسی با تو هوشیار دریـغ*
هر آنچه گفتم و کردم تمام ضایع بود *
به هرزه رفت مرا روز و روزگار دریغ *
به
یار گفتم کامسال کار خواهم کرد*
گذشت عمر من امسال همچو پار دریغ *
زهر چه بینم و رویت در آن نمی‌بینم*
هزار بار فسوس و هزار بار دریغ*
نه یک فسوس و
ده و صد که بیحساب افسوس*
نه صد دریغ و هزاران که بیشمار دریغ . . .
وبِعزَّتِکَ لی فی کُلِّ الاحْوالِ رَؤُوفاً، وَعَلَیَّ فِی جَمِیعِ الامُورِ عَطُوفاً!
