شب نهم

   روضه آب و عمو و عطش

   روضه به آب زدن عباس 

 عباس برای حسین فقط یک سردار نیست، یک فرمانده نیست، یک پرچمدار هم نیست، یک برادر هم نیست.      عباس، عمود خیمه لشکر حسین است. نه عباس، عمود خیمه وجود حسین است. اگر عباس بشکند، خیمه وجود حسین فرو می‌ریزد، اگر عباس بشکند، پشت حسین می‌شکند و اگر عباس بیفتد، حسین از پا می افتد.

  عباس که رفت

  بعد از آن ماجراهایی که میدانیم 

   امام فرمود : الان قد انکسر ظهری(کمرم از غم بی دستی عباس شکست)

    حساب که بکنی حضرت آب،می شود تنها ترین عباس دنیا.

یکی دیگر از لقب‌های شیرینش هم این بود؛ «کاشفَ الکرب عَن وجهِ الحُسین». بلد بود غم را از چهره‌ی برادرش بزداید، ببرد. حسین ^{علیه‌السّلام} وقتی می‌دیدش چهره‌اش روشن می‌شد، خندان می‎شد. بس که خاطرش را می‎خواست.

لابد برای همین، وقتی که آمد برای رفتن اجازه بگیرد، حسین ^{علیه‌السلام} گریه کرد؛ خیلی گریه کرد.^*

*فبکی الحسین بکاء شدیداً