زندگی به سبک امام رضا (علیه السلام )
«ابراهیم بن عباس »می گوید:«هیچگاه ندیدم که امام رضا علیه السلام در سخن
بر کسی جفا ورزد، و نیز ندیدم که سخن کسی را پیش از تمام شدن قطع کند، هرگز
نیازمندی را که می توانست نیازش را بر آورده سازد رد نمی کرد، در حضور
دیگری پایش را دراز نمی فرمود، هرگز ندیدم به کسی از خدمتکاران و غلامانشان
بدگوئی کند، خنده ی او قهقهه نبود بلکه تبسم بود، چون سفره ی غذا به میان
می آمد همه ی افراد خانه حتی دربان و مهتر را نیز بر سفره ی خویش می نشاند و
آنان همراه با امام غذا می خوردند.شبها کم می خوابید و بیشتر بیدار بود، و
بسیاری از شبها تا صبح بیدار می ماند و به عبادت می گذراند
امام رضا (ع) همچنین سحرخیزی را عامل مهمی در بهره مندی از مواهب الهی دانسته می فرماید: الْمَلائِکَهُ تُقَسِّمُ اءرْزاقَ بَنی آدَمِ ما بَیْنَ طُلُوعِ الْفَجْرِ إ لی طُلُوعِ الشَّمْسِ، فَمَنْ نامَ فیما بَیْنَهُما نامَ عَنْ رِزْقِهِ؛ ما بین طلوع سپیده صبح تا طلوع خورشید ملائکه الهی ارزاق انسان ها را سهمیه بندی می نمایند، هرکس در این زمان بخوابد غافل و محروم خواهد شد.
