میلاد امام الهادی النقی مبارک

قیصر روم براى یکى از خلفاى بنى عباس ، در ضمن نامه اى نوشت : (( ما در کتاب انجیل دیده ایم که هر کس از روى حقیقت سوره اى بخواند که خالى از هفت حرف باشد، خداوند جسدش را بر آتش دوزخ حرام مى کند، و آن هفت حرف عبارت است از: (( ث ، ج ، خ ، ز، ش ، ظ، ف ، )) ، ما هرچه بررسى کردیم چنین سوره اى را در کتابهاى : تورات و زبور و انجیل نیافتیم ، آیا شما در کتاب آسمانى خود، چنین سواره اى را دیده اید؟ ))

خلیفه عباسى ، دانشمندان را جمع کرد، و این مساله را با آنها در میان گذاشت ، آنها از جواب آن درماندند، سرانجام این سوال رااز امام هادى (ع ) پرسیدند، آن حضرت در پاسخ فرمود: آن سوره ، سوره (( حمد )) است ، که این حروف هفتگانه در آن نیست .
پرسید: فلسفه نبودن این هفت حرف ، در این سوره ، چیست ؟ فرمود: حرف (( ث )) اشاره به (( ثبور )) (هلاکت ) و حرف (( ج )) اشاره به (( جحیم )) (نام یکى از درکات دوزخ )، و حرف (( خ )) اشاره به (( خبیث )) (ناپاک )، و حرف (( ز )) اشاره به (( زقوم )) (غذاى بسیار تلخ دوزخ ) و حرف (( ش )) اشاره به (( شقاوت )) (بدبختى ) و حرف (ظ) اشاره به (( ظلمت )) (تاریکى )، و حرف (( ف )) اشاره به (( آفت )) است .
خلیفه ، این پاسخ را براى قیصر روم نوشت ، قیصر پس از دریافت نامه ، بسیار خوشحال شد، و به اسلام گروید، و در حالى که مسلمان بود از دنیا رفت

شرح شافیه ابى فراس ، مطابق نقل متتخب التواریخ ، ص 795.